RYMARSTWO Z ARZBERG

Wyroby rymarskie odnoszą się do handlu i obróbki skóry. W średniowieczu rymarze wytwarzali swoje wyroby prawie wyłącznie do celów transportu przy wykorzystaniu zwierząt (siodła, kołnierze, uzdy, sprzęt jezdny). Dziś jednak zawód ten obejmuje także pracę nad wyposażeniem samochodów, samolotów lub łodzi. Szewcy, producenci worków lub pasków (dawny zawód rzemieślniczy) są uważani za powiązane zawody. Rymarstwo ma także swój historyczny dom we wschodniej Łabie. Zapotrzebowanie na skórzane wyroby jeździeckie było nie tylko związane z tradycją koni Graditz, która istnieje tutaj od 1686 r .; rzemiosło to było również poszukiwane w codziennym wiejskim życiu: uzdy i obroże dla koni i bydła pracującego na polu i do celów transportowych, a także siodła i podwozia używane do jazdy konnej i powozy dla szlachty wiejskiej.

Już w trzeciej generacji rymarstwo Bankrath, mieszczące się w Kaucklitz, do 2010 roku produkowało wszelkiego rodzaju wyroby skórzane: pasy, pokrowce na siedzenia do motorowerów, dachy ciągników, ale także akcesoria dla koni. Nawet niewielkie wady pasów i butów były fachowo naprawiane.

W grudniu 2018 r. Arzberg Heimatverein otworzył nowy pokój tematyczny w swoim „Heimatstube” (salon rodzinny) tzw. „Sattlerzimmer” (Salę Rymarską). Ta kompleksowa wystawa wyposażona w naczynia, maszyny, szablony, narzędzia i zdjęcia podarowane przez dzieci ostatniego mistrza rymarza Siegfrieda Bankratha przywraca do życia handel historyczny, który odbywał się na tych terenach.

Informacje i zdjęcia zawarte w tym artykule zostały zaczerpnięte z broszury „EAST ELBIA – Niematerialne Dziedzictwo Kulturowe”, przygotowanej przez partnera projektu „ARTISTIC” - b&s Unternehmensberatung für den ländlichen Raum GmbH z Niemiec.