TWORZENIE WIEŃCÓW

Tworzenie wieńców ma długą tradycję w historii ludzkości. Wieńce były wykonywane jako korony dla uczczenia i ochrony ich użytkowników, w taki sam sposób jak wieńce do drzwi, które miały chronić i oczywiście ozdabiać domy przez cały rok. W kulturze greckiej i rzymskiej wieńce oznaczały chwałę, zwycięstwo i błogosławieństwo, a w chrześcijaństwie stały się znakiem zwycięstwa życia nad śmiercią. Sam wieniec jest kołem bez początku i bez końca
i jest połączony z wiecznością i nieśmiertelnością. Słowo „wieniec” pochodzi od starego angielskiego słowa „wriða” („zawijać się, wiązać”). Można znaleźć wiele materiałów na wieńce we własnym ogrodzie, takich jak wiecznie zielone gałęzie, liście, jagody, szyszki i owoce, np. owoce dzikiej róży. Późną jesienią i zimą wiecznie zielone gałęzie pomagają nam zapomnieć o mrozie i stanowią piękny kontrast dla każdego płatka śniegu na ziemi. Zimozielone gałęzie symbolizują nadzieję i odrodzenie i są silnymi roślinami, które przeciwstawiają się zimie. Nawet w czasach przedchrześcijańskich ludzie dekorowali swoje domy i drzwi zimą sosną, świerkiem i innymi gałęziami, które miały przynieść szczęście, błogosławieństwo, spokój i dobrobyt. Wieniec adwentowy z czterema świecami jest symbolem walki ludu chrześcijańskiego z ciemnością życia, jednoczącą wszystkie kluczowe pozytywne symbole tego spokojnego czasu.